کوله پشتی الستار طرح شب های پرستاره

توضیحات

تابلوی شب پرستاره اثر ونسان ونگوگ معروفترین صحنه تاریخ هنر از آسمان است و یکی از آن تابلوهایی است که بازدیدکنندگان علاوه بر تماشا دوست دارند در آن قدم بزنند.

دلیل آن هم روشن است چون در این شاهکار پست امپرسیونیستی یک انرژی خاص در جریان است که هر بیننده‌ای را در خود غرق می‌کند. آسمانی که ون گوگ در این نقاشی تصویر کرده به هیچ وجه راکد و دور از دسترس نیست بلکه زنده است و در حال حرکت، ستارگان و ماه این آسمان در حلقه‌هایی زرد به روشنی می‌درخشند و یک روستا زیر پتوی آسمان درخشان آرام خوابیده است.

در کنار ویژگی‌های ظاهری این نقاشی، افسانه‌های زیادی درباره آن وجود دارد. ون گوگ این تابلو را در یک بیمارستان روانی در جنوب فرانسه کشید. بیمارستانی که پس آن که به سرش زد و گوشش را برید داوطلبانه خود را در آن بستری کرده بود. بسیاری این تابلو را نمود تفکرات ون گوگ درباره فناپذیری خویش می‌دانند چون درخت سرو آن زمان نمادی رایج از مرگ و سوگواری بود و خود ون گوگ هم ستاره‌ها را با مفهوم جهان پس از مرگ پیوند داده است. وی زمانی در یک نامه به برادرش، تئو، اینطور نوشته بود: «درست همانطور که با قطار به تاراسکان یا روآن می‌رویم، برای رسیدن به یک ستاره سوار قطار مرگ می‌شویم.»

ین اثر همچنین محصول یکی از پربارترین دوره‌های حرفه هنری ون گوگ نیز هست. از طرفی بیمارستان روانی که این هنرمند در آن بستری بود بیماران را تشویق می‌کرد در طبیعت وقت بگذرانند و از طرف دیگر برادر ون گوگ تدبیری اتخاد کرده بود که به وی یک استودیو و زمان زیادی برای نقاشی کردن اختصاص داده شود.

ون گوگ در سال ۱۸۸۹ در نامه‌ای خطاب به برادرش درباره نقاشی‌های جدیدش این طور نوشت: وقتی زمانش برسد که آنها را ببینی بهتر می‌توانم ایده هایی که من، گوگن و برنارد معمولا درباره شان صحبت می‌کنیم و خودمان را به آنها مشغول می‌داریم برایت توضیح دهم. این برگشت به رمانتیسیسم یا ایده های دینی نیست. نه. از طریق (تکنیک) دلاکروا می‌توان به کمک رنگ و یک سبک نقاشی منحصربه فرد، چیزهای بیشتری را از طبیعت و کشور به تصویر کشید.

رنگ برای ونگوگ ابزاری برای ابراز احساسات بود و بخشی از موفقیت تابلوهایی که در اواخر دوران کارش کشید را مدیون در دسترس بودن رنگ های جدید در بازار است. درجه بالای نور در رنگهای به کار رفته در بوم است که به تابلوی شب پرستاره آن درخشندگی منحصربه فرد را می دهد. تضاد میان رنگ‌های این تابلو یک خطای دید موسوم به درخشندگی (luminance) ایجاد می‌کند که در آن مغز دو محرک حسی همزمان و متضاد تجربه می‌کند. به زبان ساده یک طرف مغز روی نور و حرکت تمرکز می‌کند و رنگ را کمتر تشخصی می‌دهد در حالی که طرف دیگر مغز همه رنگ های متضاد را تشخیص می‌دهد. ون گوگ با نقش‌های نورانی و جسورانه‌ای که به بوم تابلوی شب پرستاره پاشیده هردوی این تجربیات را برای مغز بیننده به ارمغان می‌آورد و با این کار باعث می‌شود به بیننده القا شود ستاره های این تابلو واقعا سوسو می زنند.

ونگوگ هم مثل بسیاری دیگر از هنرمندان امپرسیونیست و پست امپرسیونیست از باسمه چوبی یا  اوکی‌یوئه‌هایی که در قرن نوزدهم از ژاپن به اروپا وارد می شدند تاثیر پذیرفت. اگرچه این نوع هنر معمولا عامل به وجود آمدن گرایش‌هایی چون دید هوایی در هنر غربی شناخته می شود اما در مورد تابلوی شب پرستاره این ارتباط و تاثیرپذیری مستقیم‌تر است. بسیاری از تاریخدانان هنر معتقدند ونگوگ در کشیدن این تابلو به طور مستقیم از موج عظیم کاناگاوا اثر هوکوسای الهام گرفته است. اگر این دو اثر را در کنار هم بگذارید شباهت میان موج‌های دریا و آسمان در گردش به سادگی قابل تشخیص است.

شما هم اکنون میتوانید کوله بسیار با کیفیت الستار مدل شب های پرستاره را علاوه بر کفش ال استار مدل شبهای پرستاره که در فروشگاه کادوکده موجود است را نیز از فروشگاه آنلاین کادوکده تهیه و همیشه این شاهکارهای بی نظیر ونگوک را با خود به این سو و آن سو حمل کنید !

Hits: 21